ارزیابی روش‌های برآورد تبخیر- تعرق پتانسیل در استان مازندران

تبخیر- تعرق پتانسیل یکی از عوامل مهم سیکل هیدرولوژیکی است که باید در طرح­های آبیاری، تأسیسات آبی، مطالعات زهکشی و هیدرولوژیکی برآورد شود. این عامل بیانگر میزان تلفات بالقوه از سطح خاک مرطوب و پوشش گیاهی بوده و از اینرو مطالعه آن حائز اهمیت میباشد. در تحقیق حاضر به منظور مقایسه روش­های تبخیر- تعرق و تعیین مناسبترین روش برآورد تبخیر- تعرق پتانسیل استان مازندران، روش ترکیبی فائو- پنمن- مانتیث به عنوان مرجع در نظر گرفته شده و دقت روشهای مختلف تجربی (بلانی-کریدل، تورنت وایت، پنمن و هارگریوز-سامانی) بر اساس آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش بلانی-کریدل با کمترین میزان خطای استاندارد و بیشترین میزان همبستگی با روش فائو- پنمن- مانتیث نسبت به سایر روشهای مورد استفاده از دقت بیشتری در برآورد تبخیر- تعرق پتانسیل استان مازنداران برخوردار می­باشد. همچنین در این تحقیق مشخص شد که از شرق به غرب استان مازندران از میزان تبخیر- تعرق پتانسیل کاسته شده است. طبق نتایج روش بلانی- کریدل تبخیر- تعرق پتانسیل استان را بطور متوسط 5 درصد کمتر از روش فائو- پنمن- مانتیث تخمین زده است و کمترین اختلاف را نسبت به روش مرجع دارا می­باشد.